کشکول

کشکول 40 ـ یا علی جان مقتدای من تویی

      اول سلام

      سلام خدمت دوستان عزیزی که هر از گاهی به کشکول من سر می زنند . فقط آمدم تا بگویم من دو پست آخرم را که در مورد "حسن خمینی" بود حذف می کنم . دلیل این کار هم شنیدن سخنان رهبر و مقتدایم بود که احساس کردم بخشی از این سخنان در مورد من و نوشته هایم در این دو پست صادق بود . این کار را می کنم تا اثبات کنم به خودم و دیگران که من فقط نه در کلام بلکه در عمل هم تا آخر ان شاالله مطیع رهبر و مقتدایم هستم . و در آخر اینکه از پست آخر فقط این بیت را که از زبان رهبر شنیدم را باقی می گذارم :

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم

که در طریقت ما کافریست رنجیدن

      کشکول 39 ـ گستاخی " تو روز روشن "

      بازهم به همت دوست عزیز , مهربان و عشق سینمای خودم چند روز پیش رفتیم سینما حال و روز ما در هنگام رفتن به سینما خوب بود اما در هنگام برگشتن هم خیلی ناراحت شدم از پولی که برای بلیط سینما دادم و هم وقتی که تلف کردم , راستش بعد از رفتن از سینما به این فکر کردم که یک پستی در مورد این فیلم یعنی " دموکراسی تو روز روشن " بنویسم و حالا نظرم رو به عنوان یک تماشاچی سینمای ایران در مورد " دموکراسی تو روز روشن می نویسم " و حتما خوشحال می شم نظر دوستان رو هم بدونم ؛  

      کشکول 38 ـ وقتی رهبر تنهاست !

       روز 18 فروردین امسال خبری روی خروجی خبرگزاری ها قرار گرفت که حاکی از آن بود که " اوباما " با زبان دیپلماتیک ایران (و کره شمالی) را تلویحا تهدید به حمله اتمی کرد ؛ تهدیدی که در جهان مدرن امروزی اقدامی وحشیانه ای است که نشان از درماندگی آمریکا در برابر ایران می باشد . اما جدای از این که چنین تصمیمی از نظر علوم نظامی و استراتژیک ، عملی می باشد یا خیر و یا در صورت چنین حمله ای چه حادثه ای در نظام جهانی اتفاق می افتد !!!

      اول سلام

      خوشحالم که نخستین پستم رو در سال 1389 از مشهد الرضا (ع) براتون می نویسم . خوشحالم که بازهم سال رو در حرم امام رئوفی بودم که تمام وجود انسان رو خواهی نخواهی سیقل می ده مثل یک کیمیایی می مونه که دل مسین انسان رو تبدیل می کنه به طلای ناب مثل گنبد زیبای خودش که شب و روز مثل خورشید درخشش داره . 

      کشکول 36 ـ به رنگ ارغوان

       چند روز پیش با سماجت های بیش از حد یکی از دوستان که وارد یک پروسه دو ماهه شده بود بالاخره رفیتم سینما ، ابتدا خواستیم " به رنگ ارغوان "  رو ببینیم که نشد چون سانس های پردیس ملت و سینما آزادی به زمان ما نمی خورد ؛ اما بالاخره موفق به دیدن " هرشب تنهایی " شدیم که همون دوست نامبرده توی وبلاگش پستی رو در مورد این فیلم نوشته ؛ خلاصه اینکه بعد از دیدن این فیلم و غافلگیر شدن از اینکه تبلیغات چه قدرتی داره که یک فیلمی رو که ارزش دیدن نداره رو تبدیل به فیلمی می کنه که همه خواستار تماشای اون باشن !!!